schommelingen

jouw handen rond haar touwen,

zittend en schommelend,

wiebelen jouw voeten

naar voor

en naar achter

al veel te lang schommelen de touwen heen en weer

je gaat door

maar je bent al lang afgestapt

zandkorrels kriebelen tussen je tenen

een zwarte afdruk blijft achter

verkrampte rode handen die zachtjes branden

en toch schommel je verder

eigenlijk ben je weg

en toch ben je er nog

soms in dromen

soms in angsten

maar je blijft

jouw voeten leiden je steeds hoger

je gilt niet

je ziet niet

je hoort niet

druppels vullen je wimpers in

met een gebroken stem

blijf je een volgeling