Een terugblik op het WK van 2018 met het uitgestelde EK van 2021 in het vooruitzicht. Inmiddels zijn we bijna drie jaar verder en haal ik graag de meest memorabele herinningen van het laatste WK boven. Natuurlijk in de hoop dat we deze zomer weer zo’n feestje kunnen bouwen en een eenheid kunnen vormen.
De fan van de Rode Duivels in mij ontpopte tijdens hun kwalificatiecampagne voor het WK 2014 in Brazilië, waarin ze zich opwerkten tot een voetballand dat in toekomst zou kunnen meespelen met grotere spelers. Eindelijk, want na jaren slapen werden ze wakker: ze leerden hun eigen talent onder ogen zien. Het moordende offensief van Eden Hazard, Romelu Lukaku en Kevin De Bruyne schoot uit de startblokken en lieten hun tanden zien aan de verdediging van de tegenstander. De ommekeer zette zich voornamelijk in na hun verloren kwartfinale tegen Argentinië in datzelfde WK.
Misschien waren zijn diensten niet altijd de juiste voor de ploeg, maar laten we vooral niet vergeten dat hij ons iets heeft gegeven waarop we als land trots op kunnen zijn.
Sofie
Na het geslaagde toernooi in Brazilië zouden de Rode Duivels één van de outsiders worden voor het EK 2016 in Frankrijk, maar stelde teleur door in de kwartfinales ten onder te gaan tegen Wales. De pijnpunten werden blootgelegd, zoals het gebrek aan winnersmentaliteit en doorzettingsvermogen. Niet lang na dat EK werd Wilmots de deur gewezen na een paar mooie jaren en diensten. Misschien waren zijn diensten niet altijd de juiste voor de ploeg, maar laten we vooral niet vergeten dat hij ons iets heeft gegeven waarop we als land trots op kunnen zijn. De volgende trainer kreeg een (samenhangende) ploeg en een basis gegeven.
Het WK 2018 in Rusland zou één van onze laatste kansen zijn om als voltallige gouden generatie iets waar te maken. Gelukkig gaf de 30/30 tijdens de kwalificatiecampagne ons al een voorteken voor het moois dat zou komen. We zagen de eerste stappen die de ploeg had gezet onder Martinez: een groep vrienden, een teamsfeer, een winnersmentaliteit maar bovenal een groep die volwassener werd. Als land, als supporters waren we hoopvol, maar nog steeds bescheiden.
De focus verloor zich soms in het spel, in de euforie.
Sofie
Op 18 juni begon het avontuur tegen Panama, maar na de 3-0 overwinning waren we nog niet overtuigd. De man van de match met twee doelpunten was het beest Romelu Lukaku en ook Dries Mertens leverde een prachtige goal af. Lukaku zou later op een gedeelde tweede plaats eindigen van topschutters van het toernooi worden en zich kronen tot één van de beste en belangrijkste Rode Duivels van het WK.
De daaropvolgende match tegen Tunesië was een waar genot voor het oog met 2 doelpunten voor Eden Hazard en Romelu Lukaku: het gouden Belgische duo. Uiteindelijk scoorde ook Michy Batshuayi na de wissel van Lukaku. Batsman: de man die altijd invalt en scoort bij de Rode Duivels, maar bij wie het niet lukt om te schitteren in zijn eigen team. Van deze match werd achteraf zelfs gezegd dat de Duivels hun beste voetbal ooit hadden laten zien, want nooit hielden de Duivels eerder zo lang de actie in het spel. Er waren veel kansen en acties en eens geen dip. Het minpunt in deze wedstrijd was dat ze twee onnodige en ongelukkige tegendoelpunten weggaven. De focus verloor zich soms in het spel, in de euforie.
Eén bal veranderde alles: het gevoel, dit keer niet van euforie, maar van angst voor wat ons te wachten stond. Een kwartfinale tegen Brazilië.
Sofie
Tot slot kwam de laatste match van de groepsfase in zicht: Engeland. Een match die op voorhand al veel besproken was. Moesten we ze wel winnen of niet? Die vraag werd niet alleen vooraf, maar ook achteraf gesteld. Het was een hele vreemde en tegenstrijdige match met de opstelling van een B-ploeg. Het leek alsof beide partijen geen bal in het andere doel wilden of hun kansen niet wilden afwerken. Uiteindelijk waren er toch een paar knappe saves en acties, maar stal een Belg de show: Adnan Januzaj. Met een prachtige knal in de rechterbovenhoek krulde de bal achter Pickford het net in. Eén bal veranderde alles: het gevoel, dit keer niet van euforie, maar van angst voor wat ons te wachten stond. Een kwartfinale tegen Brazilië.
Groepswinst in het bezit, maar een kwartfinale tegen favoriet Brazilië als (ongewenst) cadeau. Door de goal van Januzaj zouden we niet op gunstige tegenstanders botsen verder in het toernooi. Hij had zich zijn eerste WK-goal wellicht wel anders voorgesteld, maar anderzijds was het wel een geschenk omdat we ons voor het eerst echt konden bewijzen.
We waren tot dan al gelukkigere, positievere mensen met de Rode Duivels die steeds vaker over de lippen rolden.
Sofie
Een toernooi middenin mijn examens en bij prachtig zomerweer, was een enorme uitdaging om er niet door verleid en vooral afgeleid te worden. Bovenal bracht het iedereen wel samen op terrassen, op pleinen met grote schermen om samen te kijken, te vieren en vooral luidkeels te zingen op Freed From Desire. Het was één en al genieten. Steeds vollere pleinen, steeds meer enthousiasme, geloof en vooral trots. We waren tot dan al gelukkigere, positievere mensen met de Rode Duivels die steeds vaker over de lippen rolden.
En toen moest het ergste voor ons hart nog komen…
(Dit wordt vervolgd. )
de wereld van Sofie 