De vraag die ik me na deze tekst zou stellen zal niet zijn “Is dit nu mijn mening of een algemeen geweten feit?”, want daarover kunnen ellenlange discussies blijven ontstaan.
Als we elkaar hadden ontmoet, zou ons gesprek intens geweest zijn. Elk woord zou ons nog nauwer aan het hart komen te liggen. Het is stof om over na te denken, even bij stil te staan, omdat iedereen er wel eens meezit. Ik noem het grijs, omdat zwart-wit denken niet meer werkt.
Helaas zullen we elkaar digitaal in de ogen moeten kijken… Geen stap terug op vlak van emoties uiten, eerder één opzij, omdat communicatie geen wedstrijd is, maar een zoektocht om taboes te doorbreken. En dan proberen we alle manieren om elkaar te blijven vinden en te begrijpen.
We zijn namelijk met 7,8 miljard mensen, is het de bedoeling dat we ieders mening exact volgen? Of zijn we met te veel en richten we ons beter op feiten?
Mouna
Ik wil eigenlijk onze aandacht richten op een rechte lijn. Stel je het eens levendig voor, een immens lange, rechte lijn met alle mensen van de wereld naast elkaar. Hand in hand, kijkend naar de horizon waar de zon net ondergaat, of opkomt, afhankelijk in welk land ze zich bevinden. We zijn namelijk met 7,8 miljard mensen, is het de bedoeling dat we ieders mening exact volgen? Of zijn we met te veel en richten we ons beter op de feiten?
Er ontstaat dus een lange rechte lijn, waar wij ons aan het begin bevinden. Starend naar iemands silhouet. Ik kan je vertellen dat die persoon een bepaalde leeftijd heeft, met een eigen identiteit en een ontwikkelende persoonlijkheid. Ook hangt er aan iedereen een geschiedenis vast, al leren we die niet op school. Deze persoon heeft al gedanst in de regen, geweend in de zon of gelachen tijdens het rouwen. Het silhouet staat voor menselijkheid waar geen voorbeelden van bestaan. Het wil juist taboes en stereotypes doorbreken, en het begin van de rechte lijn van gelijkheid zijn.
Ik bedoel eigenlijk het omgaan met elkaar als normaal, maar daarvoor moeten we wel eerst allemaal op dezelfde rechte lijn zitten, die van gelijkheid.
Mouna
Hoe? Door te weten dat alle seksualiteiten in teken van liefde staan, en eender welk gender tot iemands gevoel behoort. Door ieders huidskleur te erkennen en gelijke rechten te zien. Door te beseffen dat alle lichaamsvormen overlopen van schoonheid en verschillende capaciteiten. Door eens stil te staan bij jezelf en te vragen hoe je je voelt. Door eens rustig rond ons heen te kijken, nadenkend over hoe we nog zo lang mogelijk kunnen genieten van de pracht van de natuur.
De mensheid op dit moment? Ik zou het beschrijven als begrensd vrij met gemengde gevoelens, omdat ik geen gerealiseerde waarheid beschreef, eerder het ideale maatschappijbeeld. Ideaal? Ik bedoel eigenlijk het omgaan met elkaar als normaal, maar daarvoor moeten we wel eerst allemaal op dezelfde rechte lijn zitten, die van gelijkheid.
Misschien vormen we dan bij zonsondergang samen het silhouet?
(c) Mouna Vannot
de wereld van Sofie 