de gouden sportzomer

Na een jaar uitstel kregen we deze zomer eindelijk waar we zo lang op hebben gewacht: prachtige sportmomenten. Van de Tour de France, het EK basketbal, volleybal, hockey en voetbal tot uiteraard ook de Olympische Spelen. Vandaag lijst ik mijn 5 favoriete individuele sportmomenten op. (DEEL 1)

Wout Van Aert

In de aanloop van de Tour de France 2021 kreeg Wout Van Aert een ferme tegenslag te verwerken. Op hoogtestage in Sierra Nevada werd hij naar huis gestuurd met een blindedarmontsteking, waarna hij in België zo snel mogelijk geopereerd werd. Zijn voorbereiding werd zo ernstig verstoord, aangezien hij 2-3 weken zou moeten rusten. Het was nog maar de vraag of hij fit zou geraken voor zijn derde Ronde van Frankrijk.

Hij gaf ons het vat bier dat ons de teleurstelling van het EK voetbal volledig deed verdrinken.

Maar hij stond er, en hoe. Naargelang de weken vorderde werd hij beter en beter. Terwijl andere renners begonnen af te zien, kon hij eindelijk genieten. Na Cavendish en Pogacar was hij de enige die drie etappes won. En laten we eerlijk zijn, het waren de allermooiste: de etappe met 2x de Mont Ventoux, de zwaarste tijdrit en de afsluitende rit op de Champs-Elysées. Een bergetappe, een tijdrit en een sprint. Mocht je er nog aan twijfelen: Wout is op dit moment de allerbeste en meest complete renner ter de wereld.

Sorry Hans, dit was inderdaad echt wel een afknapper van formaat.

Hij gaf ons het vat bier dat ons de teleurstelling van het EK voetbal volledig deed verdrinken. We vergaten, omdat we beseften dat we geluk hebben met zo’n unieke sportman zoals hem hebben die alle wonden verzacht en geneest.

En dan kwamen de Olympische Spelen er nog aan: kopman en topfavoriet voor de wegrit en ook medaillekandidaat voor de tijdrit. De sterkste man in de koers haalde de eerste medaille voor ons land binnen: zilver met een gouden rand. Een paar dagen later behaalde hij een knappe zesde plaats in de tijdrit. Sorry Hans, dit was inderdaad echt wel een afknapper van formaat.

In de wielerwereld staat de beste en sterkste man in de koers niet altijd te pronken op de hoogste trede, maar we weten allemaal ergens wel dat hij de échte olympische kampioen is.

Een buitenaertse prestatie in de wegrit werd net niet beloond met goud. In de wielerwereld staat de beste en sterkste man in de koers niet altijd te pronken op de hoogte trede, maar we weten allemaal ergens wel dat hij de échte olympische kampioen is. Daarom gunnen we hem het meest van allemaal die wereldtitel in Leuven. Geen enkele man in de koers vandaag verdient dit meer dan Wout. Altijd zo bescheiden en niet op zoek naar excuses: hij is een echte sportman.

Bashir Abdi

Op de allerlaatste dag van de Spelen was het de beurt aan onze Bashir Abdi, de man met de eeuwige glimlach en positiviteit, en Koen Naert in de marathon. Het koningsnummer van de Olympische Spelen en de atletiek. Bashir had al 10 nachten bijna niet geslapen en begon aan zichzelf te twijfelen. Hij startte niet fris aan de wedstrijd maar zijn trainingsmaatje, de Nederlander Abdi Nageeye wel. Die laatste loodste Abdi naar die felbegeerde bronzen medaille.

Hij loodste Bashir naar die felbegeerde bronzen medaille. Misschien wel de allermooiste van deze Spelen.

Op trainingen bleek Bashir altijd de sterkste te zijn, maar door de omstandigheden in Tokio was hij helemaal uitgeput. Hij vocht de laatste 2 kilometers tegen de krampen, maar dankzij Nageeye strandde hij niet op die welbekende vierde plaats. Nageeye wilde samen met zijn maatje op dat podium staan en dat is hem gelukt. Hij loodste Bashir naar die felbegeerde bronzen medaille. Misschien wel de allermooiste van deze Spelen.

Samen hebben ze de gouden medaille van de vriendschap gewonnen, maar ook van het mooiste sportmoment van deze Olympische Spelen. Dit maakt sport zo mooi om naar te kijken. Zonder Nageeye zou Abdi op een vierde of vijfde plaats gestrand zijn, maar hij veroverde waar hij al jaren voor gevochten had. Bashir straalde op het podium tijdens de slotceremonie. Ook Europees kampioen Koen Naert behaalde een zeer knappe tiende plaats.

Nafi Thiam

De medaille waar iedereen als zeker van was alvorens de Spelen waren begonnen: goud voor Nafi Thiam. Haar grootste concurrente Katarina Johnson-Thompson had nog geen competitieritme opgedaan door een zware achillespeesblessure begin dit jaar. Zij moest na de 200m opgeven vanwege een nieuwe blessure.

Een zware klap voor Nafi, die niet meer straalde zoals tijdens haar eerste Spelen in Rio. Er was duidelijk iets aan de hand en toch was het goud binnen.

Verrassend genoeg werd het een strijd onder de Lage Landen. Na een mindere eerste dag van Nafi stond de Nederlandse Anouk Vetter aan de leiding en Noor Vidts, de verrassing van deze Spelen, op een zeer knappe derde plaats. Thiam begon sterk aan haar tweede dag, ook al moest ze het ’s ochtends zonder haar coach Roger Lespagnard zien te redden. Die was namelijk vals positief getest en mocht pas ’s avonds opnieuw het stadion betreden.

Een zware klap voor Nafi Thiam, die niet meer straalde zoals tijdens haar eerste Spelen in Rio. Er was duidelijk iets aan de hand en toch was het goud binnen. Zilver was voor Vetter en brons uiteindelijk voor Oosterwegel na een spannende strijd metVidts. De altijd lachende en genietende Noor Vidts mag zich nu zeker een medaillekandidaat noemen voor de Spelen van Parijs in 2024.

Ze was op. Zoveel tegenslagen gekend de laatste jaren, maar ook zoveel druk. Iedereen verwachtte alleen maar goud, minder zou een teleurstelling zijn geweest. Alsof wat ze al gepresteerd had nog niet genoeg was.

Thiam is de allergrootste sportvrouw die we in België ooit gekend hebben. Ze loste, ondanks gebulkt te zijn onder de druk, alle verwachtingen in. Nafi is de eerste en enige Belg die zijn of haar olympische titel kon verlengen. Deze gouden medaille is er één van ontzettend grote mentale weerbaarheid. Dat vertellen ons de tranen die ze in alle interviews de vrije loop liet gaan. Ze was op. Zoveel tegenslagen gekend de laatste jaren, maar ook zoveel druk. Iedereen verwachtte alleen maar goud, minder zou een teleurstelling zijn geweest. Alsof wat ze al gepresteerd had nog niet genoeg was.

Het is tijd voor haar om te rusten, om de tijd te nemen om eindelijk weer gelukkig te worden in de sport die ze zo goed kan. Ik zie als sportliefhebber veel liever een Thiam die geniet van elke moment, van elke discipline en geen medaille haalt dan een Thiam die op het punt staat om in te storten maar wel die verwachtte medaille binnenhaalt. Ze is de mooist in haar discipline als ze bevrijd haar ding kan doen.

Nina Derwael

We hebben verschillende historische medailles binnengehaald op deze Spelen, maar deze steekt er misschien wel bovenuit. Nina Derwael pakt de gouden medaille op de brug met ongelijke leggers in het turnen. Nina Derwael is olympisch kampioen. HISTORISCH!

Het donderde boven het hoofd van Nina, haar coaches, de andere meisjes en Gymnastiekfederatie Vlaanderen. Ze werd in de media afgemaakt, maar bleef krachtig overeind en zette door.

Haar voorbereiding was allesbehalve ideaal na het turnschandaal en onderzoek naar psychisch overschrijdend gedrag van haar coaches Marjorie Heuls en Yves Kieffer binnen Gymfed. Het donderde boven het hoofd van Nina, haar coaches, de andere meisjes en Gymnastiekfederatie Vlaanderen. Ze werd in de media afgemaakt, maar bleef overeind en zette door.

Ze had één hele grote concurrente: de Amerikaanse Sunisa Lee maar ook de Chinese meisjes waren aan haar gewaagd. Lee die een paar dagen eerder al allroundkampioene werd, was duidelijk vermoeid en liet steken vallen. Haar moeilijkheidsgraad zakte van van 6.8 naar 6.2 waardoor Nina een nog grotere kans maakte. Niemand legde in deze gespannen finale de perfecte oefening af, ook Nina niet.

Zo gedreven in haar element, zo hard werkend om altijd maar beter te doen en mentaal ijzersterk.

Toch liet Nina al haar concurrentes ver achter zich met een oefening van 15.2, Ilyankova werd tweede en Lee ging nog met het brons aan de haal. Nina is na 2x wereldkampioene en 2x Europees kampioene nu ook olympisch kampioen. Wat een sportvrouw, als eerste Belgische gymnaste ooit. Zo gedreven in haar element, zo hard werkend om altijd maar beter te doen en mentaal ijzersterk. De emoties kwamen na haar overwinning niet alleen bij haar los, maar ook bij de kijkers.

Ook Jutta Verkest turnde zichzelf in de kijker, de nog maar vijftienjarige straalde maturiteit uit, maar genoot van elke oefening die ze mocht afleggen. Het was een verademing om een gymnaste te zien, die ondanks haar fouten kon blijven stralen. Een prachtige gymnaste.

Mede dankzij haar veroverden de meisjes een plek in de team finale en mocht ze ook individueel deelnemen aan de allround finale. Een fout op de brug bracht haar van de 15e plaats naar de 23e plaats. Ze betaalde leergeld, maar de ervaring die ze heeft opgedaan zal haar helpen schitteren in Parijs, net zoals dat het geval was voor Nina in Rio. Jutta is de ontdekking van 2021, wat een talent.

Matthias Casse

De man die op ieders lijstje stond van mogelijke medaillekandidaat. Ook hij was een zekerheid voor een medaille. Maar in het judo weet je nooit. Misschien wel de meest onvoorspelbare sport ter wereld. Het palmares dat hij op zo’n jonge leeftijd al bijeen heeft geraapt, verraadde veel goeds en liet ons grote verwachtingen hebben. In 2017 werd Casse wereldkampioen U21 -81kg en twee jaar later werd hij in diezelfde gewichtsklasse Europees kampioen.

Hij aanvaardde de beslissing van de scheidsrechter na een video-challenge, wat zoals velen zeggen getuigt van grote klasse.

Casse, de nummer één op de wereldranglijst, tankte voor de Spelen veel vertrouwen door in juni wereldkampioen te worden. Hij versloeg in de finale de Georgiër Tato Grigalashvilli met ippon in de Golden Score. Een unieke prestatie in de Belgische judo geschiedenis, want Robert Van de Walle greep in het verleden telkens net naast het goud.

In Tokio moest Casse in de halve finale de duimen leggen voor de thuisspeler Takanori Nagase, de nummer 13 van de wereld, met een waza-ari in de Golden Score. Hij aanvaardde de beslissing de scheidsrechter na een video-challenge, wat zoals velen zeggen getuigt van grote klasse. In de troostfinale om het brons won hij weer met ippon van de Georgiër Tato.

Ik heb er alle vertrouwen in dat Parijs zijn moment wordt, een moment voor de geschiedenisboeken.

Ondanks dat Casse tijdens een stage voor de Spelen een schouderblessure opliep, is hij blijven vechten voor wat hij waard was. Meteen na zijn wedstrijd vertelde Casse dat hij zich vanaf nu volop focust op Parijs 2024 om daar de mooiste kleur te halen. Casse is een bescheiden klasbak, die kei hard werkt voor zijn dromen en nooit zou opgeven. Ik heb er alle vertrouwen in dat Parijs zijn moment wordt, een moment voor de geschiedenisboeken.

En nog zoveel meer

Er zijn nog zoveel meer individuele atleten die zich deze zomer hebben laten zien. Niet alleen tijdens de Olympische Spelen maar ook op andere kampioenschappen. Ik denk maar aan zwemster Fanny Lecluyse door op haar laatste Spelen de finale van de 200m schoolslag te zwemmen. In de triatlon liep Marten Van Riel naar zijn tweede vierde plaats na Rio en werd vice-werelkampioen dit jaar, de vijfde plaats van Nina Sterckx in het gewichtheffen, de negende plaats van Paulien Cockuyt op de 400m horden,…

We hebben ook nog zeilster Emma Plasschaert met haar vierde plaats op de Spelen, na een schitterende slotrace greep ze nipt naast het brons. We hebben de ontbolstering van hoogspringster Merel Maes, Rani Rosius en Jente Hauttekeete in de atletiek. We hebben Remco Evenepoel die weer stilaan zijn oude vorm terugkrijgt. We hebben Dimitri van den Bergh in het darten, we hebben Lotte Kopecky en Robbe Ghys,….

Atleten moeten zoveel opgeven, zoveel doorstaan, zoveel afzien, maar ook zoveel mentale kracht hebben. We moeten stoppen met druk opleggen, maar juist dat ene ding geven wat zij van ons verlangen: vertrouwen.

Al deze prachtige sportmomenten en prestaties hebben een gevoel van trots gegeven, maar hebben ons bovenal doen genieten en beseffen hoe mooi sport kan zijn. Sport is veel te lang weggeweest. We mogen enorm trots zijn op iedere prestatie van iedere atleet in elke competitie of wedstrijd.

Atleten moeten zoveel opgeven, zoveel doorstaan, zoveel afzien, maar ook zoveel verdragen en mentaal sterk zijn. We moeten stoppen met druk opleggen, maar juist dat ene ding geven wat zij van ons verlangen: vertrouwen. Daarnaast zou er psychische begeleiding voor atleten moeten voorzien worden, zodat zij op elk moment kunnen blijven genieten van hun sport. Ze zouden nooit mogen denken dat ze ons teleurstellen, want keer op keer doen ze er alles aan om er te staan en ons mooie dingen te geven. Dat verdient massa’s respect.