miss chichi

In ‘speeltijd’ grijp ik terug naar de jonge ‘ik’. Het bewijs dat ik, Sofie Terryn, niet altijd dat doorsnee meisje was maar ook wel eens een deugniet en een strekenmie. Met ‘speeltijd’ laat ik herinneringen niet vervagen, maar bouw ik ze verder op.

“Mama, ik ga later niet zoals jou worden. Ik zie je heel graag, maar ik ga wel make-up gebruiken, hakken dragen en nep nagels laten zetten.” Allicht was dit de meest opvallende uitspraak van de hele reis naar Limnos (Griekenland). Ik was zeven, nog maar zeven en ik wist al perfect wie ik later wilde worden.

Ik vroeg voor elke feestdag, van kerst tot mijn verjaardag, prinsessenjurkjes, hakjes en kindermake-up. Na een paar maanden paste ik niet meer in de jurkjes en verlangde ik naar ‘grote mensen kleren’, want dat was pas echte klasse. Na een paar keer dragen vielen mijn hakjes al uit elkaar en hing de make-up overal op mijn gezicht waar het niet hoorde.

Ik kon op zich alles krijgen en maken wat trok op wie ik wilde worden, maar wel in de ‘kleine meisjes versie’. Behalve die lange nep nagels dan. Ik kon rode nagellak opdoen, maar dat gaf me toch niet hetzelfde gevoel. Ik wilde de nagels die alle mooie, rijke en succesvolle vrouwen hadden. (Dat dacht ik toen.)

Maar aangezien ik nog maar zeven was, zou ik nog heel lang moeten wachten vooraleer het acceptabel was om nagels te laten zetten, stiletto’s te dragen en mijn gezicht vol smeren met allerlei producten. Dus de enige oplossing als kleine meid was om innovatief en creatief te zijn.

Dus zocht ik op het strand van Limnos naar schelpjes, die schelpjes waarmee je bloemen kon kopen op het strand van Knokke, want die hadden immers de vorm van nagels. “Mama, heb jij plakband?” Niet veel later zat ik op mijn kamertje te puzzelen met mijn nieuwe nagels. Ik had heel wat velletjes plakband nodig om mijn nep nagels stevig op mijn veel te kleine vingertjes te krijgen, maar het lukte.

En tadaaa. Het resultaat was prachtig. Mijn houding veranderde helemaal. Ik voelde me groot, ook al was ik klein. Ik voelde me een echte madam, ook al was ik nog maar een paar jaar uit de pampers en kon ik net een beetje lezen en schrijven. Ik voelde me heel wat voor een zevenjarige.

Ik pakte iedereen meteen eens goed vast, niet uit liefde natuurlijk maar om mijn nagels te showen. Ik was o zo trots op wat ik gemaakt had en dat ik toch al een beetje kon zijn wie ik wilde zijn. Ik wenste iemand te zijn waar ik niet eens een voorbeeld van had. Mijn twee oudere zussen en mijn mama waren helemaal niet zo. Ze waren naturel, mooi, gewoon en ook succesvol, maar ik wilde vastbesloten Miss Chichi worden.