Psychologe Leslie Hodge vindt dat veel mensen zich geremd voelen om in hun eentje dingen te doen, zeker als er andere mensen in de buurt zijn, die hen wel eens zouden kunnen beoordelen.
Veertien februari, ook wel bekend als Valentijn, ligt al een tijdje opnieuw achter ons. Ook dit jaar heb ik als single deze commerciële feestdag overleefd. Ik ben eindelijk verlost van die melige foto’s van ‘perfecte’ relaties en gelukkige mensen die op mijn sociale media verschenen. Eindelijk verlost van de meldingen van webshops die je 14% korting onder de neus schuiven. Alsof het nog niet erg genoeg is om alleen te zijn op een dag waaarop iedereen samen lijkt te zijn.
Maar is het wel zo erg om alleen te zijn? We denken massaal dat het zielig of zelfs erg is om alleen de stad in te lopen, om je alleen in een koffiebarretje te settelen of om alleen aan een tafeltje van een Italiaans restaurantje te zitten.
“Oh wat erg! Oh wat zielig! Oh die moet zich zo eenzaam voelen!” Ik betrapte mezelf ook vaak op die gedachten. Wij allemaal denken zo. In mijn hoofd ging ik dan altijd op zoek naar de reden waarom iemand alleen zat. Af en toe ontroerde het me zelfs, zonder erbij na te denken dat iemand heel gelukkig kan zijn met zichzelf als gezelschap. Waarom denken we dan zo?
In onze maatschappij functioneren we voornamelijk als egoïstische wezens, maar tegelijk zijn we ook enorm afhankelijk van elkaar. Het beeld van ‘samen zijn’ is normaal, het beeld van ‘alleen zijn’ is eerder vreemd en afwijkend. Hoe we als samenleving ook proberen om ons te verlossen van oordelen, toch kunnen we er niet aan ontsnappen. Alle ingebedde patronen verschuiven, maar sommige beelden blijven.
Zelfliefde, het woord klinkt verdacht en ook een beetje zielig. Nochtans is het belangrijk in jezelf te geloven en dus ook van jezelf te houden. Toch blijven we het vreemd vinden als iemand ook eens alleen wil zijn, als iemand een avond met een bak chips voor de tv wil hangen en nee zegt tegen een avondje uit, als iemand niet verlangt om voortdurend omringd te worden.
We zouden juist blij moeten zijn dat we onszelf interessant en leuk genoeg vinden om een dag mee te spenderen of juist sterk genoeg zijn om voor jezelf te kiezen. Dat is pas zelfliefde.
de wereld van Sofie 