In ‘speeltijd’ grijp ik terug naar de jonge ‘ik’. Het bewijs dat ik, Sofie Terryn, niet altijd dat doorsnee meisje was maar ook wel eens een deugniet en een strekenmie. Met ‘speeltijd’ laat ik herinneringen niet vervagen, maar bouw ik ze verder op. “Mama, ik ga later niet zoals jou worden. Ik zie je heelMeer lezen over “miss chichi”